ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΕΡΑΣΜΑ

Περιγραφή

Αυτή τη φορά ο Βραζιλιάνος πραγματικά χαμογελούσε, λιγάκι σαρκαστικά θα ‘λεγα. Η τυποποίηση της γλώσσας σε κάτι τέτοιες συναντήσεις συμβαδίζει με την τυποποίηση της σκέψης και των αισθημάτων, ίσως για να σχεδιαστεί καλύτερα το τοπίο ενός κόσμου αποκομμένου από κάθε ίχνος ανθρώπινης ουσίας. Ο Ντε Φαρίας, πριν μπει στο θέμα, σηκώνεται και ρίχνει μια γερή δόση ουίσκι σ’ ένα ποτήρι με μακρύ λαιμό και μας προσφέρει από ένα δερμάτινο κουτί, που μοιάζει του Αη-Βασίλη, πουράκια “Χαβανίτος”. Μετά ακούγεται η φωνή του, παγερή σαν χιονοστιβάδα: “Ο Εντουάρντο μου μίλησε για σένα… Φαίνεσαι καλό παιδί και γερός…”. Στο σημείο αυτό χτύπησε φιλικά στην πλάτη και το δωμάτιο μου φάνηκε σαν άσπρο, σαν μια διαφάνεια που έτρεμε… ναυτία, σκέφτηκα. “Όπως ξέρεις…”, συνέχισε. Φυσικά δεν ήξερα ούτε ήθελα να μάθω. “Στην περιοχή Ταπάχος του Αμαζονίου ανακαλύφθηκαν αξιόλογες ποσότητες χρυσού. Η μεγαλύτερη εταιρία χρυσού της Βραζιλίας, η ΜΟΡΟ ΒΕΛΜΟ, που θα δουλέψουμε γι’ αυτή…”