ΕΓΩ ΚΙ ΕΓΩ

Περιγραφή

Όμως, πριν βουλιάξει για τα καλά, άκουσε μια φωνούλα:

– Κι εγώ; Τίποτα δεν είμαι για σένα;

Γύρισε ξαφνιασμένο.

– Ποιος μου μιλάει; Νόμιζα πως δεν υπάρχει κανείς –έξω από μένα– σ’ ολόκληρο το βάλτο.

– Έξω από σένα, όχι. Όμως, εσύ, που πά’ να πει εγώ, γιατί να μη μετράς;

– Ποιος είσαι;

– Εγώ, που πά’ να πει εσύ· δηλαδή εγώ. Δώσ’ μου το χέρι. Έλα, σκαρφάλωσε σ’ εκείνο το νούφαρο. Είναι χαζό να βουλιάζεις στη λάσπη, όταν τριγύρω υπάρχουν λουλούδια.

Ένα μικρό παραμυθάκι της Λίλης Λαμπρέλλη, σε εικονογράφηση της Τατιάνας Ραΐση-Βολονάκη, που εξερευνά τις δυνατότητες της παιδικής φαντασίας, και τη συμβολή της στην ανάπτυξη δεξιοτήτων κατά την τρυφερή ηλικία της ανάπτυξης του παιδιού, μέσα από την ιστορία δύο φίλων βατράχων. Ή μήπως ενός;