ΔΙΧΩΣ ΤΥΨΕΙΣ

Αν επιχειρούσε κάποιος να κατατάξει το έργο του Γιάννη Κοκκάρη «Δίχως Τύψεις», θα το τοποθετούσε ανάμεσα στην επιστημονική νουβέλα και στο μυθιστόρημα.

Οι ήρωες και οι αντιήρωες του μύθου προσπαθούν να φωτίσουν την ομορφιά της ζωής μέσα από τον έρωτα και το μίσος, τη χαρά και το φόβο, τη δράση και την αδράνεια, την περίσκεψη και την απερισκεψία, την αναζήτηση και τον εφησυχασμό, το μυστήριο και την κατανόηση και τέλος μέσα από το πλήθος των σκιών και τα καθημερινά ανθρώπινα ναυάγια που μας περιβάλλουν.

Μοιρολόι τα ψυχικά τραύματα από τα τραγικά και σκληρά γεγονότα που συμβαίνουν στον Θεμιστοκλή Αθηναίο, τον ήρωα της ιστορίας. Τσακίζουν την προσδοκία της ύπαρξης και τον καθηλώνουν ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο, πριν οδηγηθεί στη μεγάλη απόφαση δίχως τύψεις. Παράλληλα ο αντιήρωας Κοριός ταρακουνά τη συνείδηση πως ο πλανήτης γη ψυχορραγεί.

Η ιστορία του έργου αγγίζει το έτος 2010. Τότε που ο πλανήτης γη θα ταλαντεύεται μεταξύ του κοιμητηρίου της Αγίας Σκέπης και εκείνου του κοιμητηρίου που θα αχνίζει από τα κόκκινα κούτσουρα της ερημιάς και θα είναι τυλιγμένο στην τσίγκινη φορεσιά του.

Το «ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ» απουσιάζει και ο κάθε αναγνώστης διαπιστώνει, μέσα από τις σκονισμένες δέσμες φωτός, μικρές χαραμάδες αλήθειας.